3-4-5 üçgeni

Dik kenarların karelerinin toplamı hipotenüsün karesine eşittir. Buydu tam olarak “hipotenüs teoremi”. Azıcık beyninizi çalıştırırsanız, siz de hatırlarsınız ortaokul matematik derslerinden.

Dik üçgen ile tanıştığımda kendimi garip bir biçimde hep hipotenüse benzetmişimdir. Çünkü hayata karşı ne dik ne de paralel bir duruşum var. 1 ile 89 derece arasında bir yerdeyim. Büyürken kalıplar bana ya kısa kenar ya da uzun kenar olmam gerektiğini söylüyordu, ama benim gözüm c noktasına daha kestirme giden o yoldaydı. Kestirme ama yokuş yukarı yalnız gitmem gerekecekti. Çünkü herkes kısa kenarlardan bahsederken ben için için içinde gibi göründüğüm uzun kenarlar gurubundan hoşlanıyordum ve bir türlü kendi teoremimi çözemiyordum.

Üniversite zamanında oldu diğer hipotenüslerle karşılaşmam. Demek ki açılı yol alan bir tek ben değildim. Benim yolumda ve benim yürüyüş tarzımda yürüyen diğerleri de vardı. İlk başta korktum aslında. Gittiğim yolun benden başkasının da bilmesi düşüncesi bana nedendir bilinmez korkutucu geldi. Şimdi bana çok saçma gelen bir kaçış yaşadım bir süre. Sonra yavaş yavaş kayboldu, ister istemez. Çünkü ne kadar kaçarsan kaç kendinden kaçılmadığını öğrendim. Birbirine destek oldukça yoldaki engellerin daha çabuk aşıldığını gördüm ve yükselmem ivme kazandı. Böylece paylaşmakla elindekilerin azalmadığını aksine arttığını, avuçlarıma sığmayacak ölçüde çoğaldığını gördüm.

Ama belli bir yaştan sonra, ya yol dikleşti ya da artık ulaşmak istediğim noktaya gelmek için destek olacak ve destek olacağım birisini ister oldum. Çünkü herkes kendi dik üçgeninin hipotenüsüydü. Bir yerlere sevdiğin ile beraber ulaşma düşüncesi ve yol arkadaşlığı, herkese cazip gelir kuşkusuz. Bir kaç başarısız denemem oldu herkes gibi. Kimi zarar ziyan verdi, kimi hiç hissettirmeden yok oldu gitti.

Şu anda ilk defa gerçekten desteklendiğimi hissediyorum, güzel bir şeymiş. Ama henüz herşey bitmiş değil. Yolun tam olarak neresinde olduğumu bilmiyorum, bilemem de. Çünkü son gününüzde bile hayat, size birşeyler öğretebilir. Ama tek bildiğim şey daha henüz başlarındayım mutluluğun. Siz neresindesiniz bilmem ama gittiğimiz yol hemen hemen küçük sapmalar haricinde aynı.

Dünyada herşeyin doğal olduğunun kanıtı gibi sanki hipotenüs teoremi. Ona ulaşmak için diğer etmenleri kullanıyorsunuz. O olmadan da diğer etmenler bir işe yaramıyor. Sonuçta, herşey dengede kalıyor bir şekilde ve gerçek olan tek şey yaşamın kendisi oluyor. Açınız ne kadar geniş olursa olsun ya da sizin uzun ve kısa kenar anlayışınız ne olursa olsun bir bakıma herkes aynı noktaya doğru seyahat ediyor.

Kendi düşüncelerim üzerinden gelmek istediğim nokta, doğanın bir parçası olduğunuz, yaşam çemberinin içindesiniz ve belki daha farkında olmadığınz bir yeriniz var, size rezerve edilmiş. Zaman geç olmadan onu bulun derim. Kendi probleminizin asal çözümünü gösterdim size. Dik kenarların karelerinin toplamı hipotenüsün karesine eşittir…